Verwoesting toegelaten
in salvo’s van lijden

de knechten van houvast
bevrijd uit mijn cellen

met elke teug
nu een vrediger taal

en in dit hart een lied
eeuwen verloren gewaand.

Uit: Oersteen / Het deelbare.

◄║►

Er is niet één hartsgenoot
die jouw lot koud laat
de vogels zelfs merken
hoe verstilling jou omgeeft

een koele witte wolk
van wetmatigheid laat
vrede dalen in het rode
hart van de krijger

de ontwaakte stem
opent alle mensencellen
hij laat bergen tuimelen en
goden voegen zich gedwee

zijn mededogend oog
stuurt niets dan nodigende
gunning naar al wie hunkert
in dit lijdensconstruct

zijn stijgende hand
veroorlooft ons pelgrims
te vestigen gezag over
diepst ingesleten onrust

tempert loze ophef
over toevoer en lekkage
en saboteert het geringste
onterecht verteren

voorzien voortaan zijn wij
van uitrusting en opdracht
verbonden met steeds
toegewijder tochtgenoten

deze zetel blijkt aankomst
in een onbemande haven
waar kranen takelen dag
op dag verdorde opbrengst

wees hier anderen
dus gedienstig en wijd je
aan hun strijd
om adel

steeds vreugdevoller
te serveren als
vers dampende schotels
leegte.

Uit: Oersteen / Het deelbare.

◄║►

Je laten zien en worden
gezien in bedoeling
die nergens afwijkt
of lekt of weigert
te belichamen

geest en weefsel zijn
ons aangereikt om
een lichtpad te effenen
dat altijd al verbond
ons bloedontbonden oog

bij glorie en ellende
zetelen wij boeddha’s
in het wijsheidshart
van viervoudig
sprankelend menszijn

niemand die ons dit
zo laveloos gunt
als de eerste de beste
bodhisattva onderweg
met oceanisch krachtvoer.

Uit: Oersteen / Het deelbare.

◄║►

Enkelvoudige opschoning
in de poort waar geen poort
meer verschijnt

doemt geen verleiding of
bedreiging niets
vraagt om wezenlijkers

liefdevolle woestheid
glundert bij de eerste
vreugdekreet

ontsloten het zegel
geruststellend de wetten dus
welbewust de opmars

door het oog dat
ons ontelbare tochtgenoten
alwetend voorziet.

Uit: Oersteen / Het deelbare.

◄║►

Het was een misverstand
zeg je ook al
heeft het levens gekost
het tijdloze schoeisel
zelfs van dwaalwegen is
nergens te schenden

gulheid
verstokt steeds geweigerd
dankzij vergeving
werd oerkracht
van dierbaarders
in mijn smeulende haard

geheiligd dus zijn
de vodden van weleer
plots welriekender
weefsel dat ontschonden
mij laat dineren op
vorstelijk niveau

terwijl in de hoek
snurkt de geschubde
welzijnsdraak
klaar voor reken maar
elke variant van
verwoesting.

Uit: Oersteen / Verhelpen.

◄║►

De ene geest
van alle leraren
behoudt hen
voor mij door
hun sterven
spreekt hij des
te pregnanter
hun tovertaal.

Uit: Oersteen / Verhelpen.

◄║►

Er is hier niets anders
dan serumgeweld
belevingsgaten aan het vullen
middels brondistributie

jezelf helpen is leven
belichaamd te weten
door het komen en gaan
van vervolmakende kracht

maar ons stervelingen
zelden openbaart zich
de omvang en ernst van
diepst menselijk verlangen

uit ragfijne adem
in dit lijflijk laboratorium
steeds kernachtiger toch
slurpend de geest

van waarheidswerking
transformeert zich twijfel om
het aantoonbaar haveloze
tot een algenezend ritueel

dat zwervers mogen vieren
verslaafd en ontheemd
hoe men lijdend
leert

intiemste adel
lieve hulpknutselaar
alle wezens ongepolijst
hemelsbreed te laten glanzen.

Uit: Oersteen / Verhelpen.

◄║►