In werelden om niets
edelers ontstaan
dan vermeende honger
en mislukkend houvast
komt waan te gast
zodra ik regeert en dicteert
leren wij des te
degelijker waarderen
van elk mens
zich vervulling
gunnend
de worsteling.
◄║►
voor Mir
Herleidbaar ieder mens
naar eeuwen lijden
proeven wij dagelijks
zilte kost
uit verschraalde bekers
zag ik dampen ooit
de treurige vreugde
van illusieverweer
nu valt geen vocht
meer te puren geen
perspectief te schenken dan
godsgloeiende kaalslag
slechts de ene gewijde glimlach
laat me vrijuit ademend
hier onbeschaafd jubelen
over thuiskomst
opdat eenieder in dorre
massa voegsel blijkt
van sap al te zeer verzadigd
om ooit nog pijn te zijn.
◄║►
Man man man
eenvoudiger kan niet
twintig vachtdragers in tranen
en overal een vraag
en overal als mens
trek je sporen
en zie
je spinsels
fluisterden daarom juist
levende woorden
ons steeds iets edelers
wordt gevraagd
te bieden nooit vergane
tere gloed
uit handen van
zich grif ontbindend weefsel.
◄║►
Vanaf de allerhoogste top van de berg
is geen grens te bekennen, waar ik ook kijk!
Niemand weet dat ik hier zit, alleen;
de ene maan straalt in een koude lente.
Deze voorjaarsbeleving is niet als de maan
die onbewogen de ruimte beheerst.
Ik mag nu wel even dit kort lied zingen,
maar mijn zingen is geen Zen.
◄║►
Zo zal het zijn
hart zonder twijfel
zorgvuldig voeg ik
zonder bewegen niets toe
dan jouw klank niets
blijft onbespeeld alles
ademt jou schaamteloos
hanteert mij nodeloos
vleugelt jouw zang hier
door mijn heldengang.
◄║►
Laat deze lippen zich zalven met leegte
nu wanhoop zelfs zich van jou keert
en jij eindelijk vallen leert.
Engelstalige bron 1:
Ah the kisslessness
Of emptiness,
And the fall you finally know is true,
When even destitution doesn’t want you.
Engelstalige bron 2:
Emptiness will smear
across my lips,
and a kick in the stomach will teach me
to be poor.
◄║►
Als huid en hart elkaar opent
kern en contour vergaan
doordanst levenswaseming vederlicht
Mara’s droeve waan.
◄║►