Wie jij ook bent, ik vrees dat je de paden van het droomdomein bewandelt, Ik vrees dat deze veronderstelde realiteiten onder je voeten en handen vandaan zullen brokkelen, Zelfs nu al ontvallen jou je kenmerken, je vreugdes, spraak, woonplaats, beroep, gewoontes, moeites, dwaasheden, opsmuk en wandaad, Je ware aard en lichaam tonen zich mij, Zij treden naar voren uit bezigheden, uit handel, winkels, arbeid, landbouw, aankleding, onderhoud, kopen, verkopen, eten, drinken, lijden, sterven.
Wie je ook bent, laat me nu mijn hand op je leggen, zodat jij mijn gedicht kunt zijn, Ik fluister met mijn lippen dicht bij jouw oor, Ik heb vele vrouwen en mannen bemind, maar er is niemand die ik meer bemin dan jou.
O, ik ben laks en nalatig geweest, Ik had lang geleden al jou moeten bereiken, Ik had moeten keuvelen over niets anders dan jou, niets dan jou had ik moeten zingen.
Ik zal alles verlaten en jou een loflied komen zingen, Niemand heeft jou nog begrepen, maar ik begrijp je, Niemand heeft jou recht gedaan, je hebt jezelf geen recht gedaan, Eenieder vond jou onvolmaakt, enkel ik vind geen onvolmaaktheid in jou, Eenieder zag in jou een ondergeschikte, enkel ik ben degene die in jou geen ondergeschiktheid zal dulden, Ik alleen ben degene die geen meester plaatst boven jou, geen eigenaar, superieur, God, niets hogers dan wat intrinsiek sluimert in jezelf.
Schilders schilderden die volle bijeenkomsten met daarbinnen een centrale figuur, Zijn hoofd spreidt een gloed van goudkleurig licht, Maar ik schilder ontelbare hoofden, en elk van die hoofden heeft zijn krans van goudkleurig licht, Het stroomt uit mijn hand, uit het brein van elke man en vrouw als een eeuwig stralende vloed.
O, wat een grootsheid en glorie zou ik over jou kunnen zingen! Jij hebt nooit geweten wat je bent, een leven lang sluimerde jij op jezelf, Je oogleden waren meestentijds vrijwel gesloten, Al wat je gedaan hebt komt nu bij je terug als karikatuur, (Je beleid, kennis, gebeden, komen zij niet terug als karikaturen, wat is dan hun terugkomst?)
De karikaturen zijn niet wat jij bent, Ik zie hoe daaronder en daarbinnen jij je schuilhoudt, Ik volg je zoals geen ander jou ooit heeft gevolgd, Stilte, de tafel, de kwinkslag, de nacht, de gevestigde routine, zij mogen jou voor anderen verbergen maar voor mij verbergen ze jou niet, Het gladde gelaat, de onvaste blik, de vale huid, zij mogen anderen doen wijken maar ik wijk er niet van, De vrijpostige tooi, de gekunstelde houding, dronkenschap, hebzucht, een voortijdige dood, dit alles schuif ik terzijde.
Er is geen rijkdom in man of vrouw die niet in jou ligt opgeslagen, Er is geen deugd, geen schoonheid in man of vrouw die niet even goed is als de jouwe, Geen moed, geen volharding in anderen, of hij is net zo goed als de jouwe, Geen vreugde die anderen toekomt, of eenzelfde vreugde wacht jou.
Wat mij aangaat, ik geef niemand ook maar iets zolang ik niet bewust jou hetzelfde geef, Ik zing de liederen van geen mens of God zolang ik mijn lofliederen op jou niet heb gezongen.
Wie jij ook bent! Wat er ook gebeurt, eis jezelf op! Dat opzichtig theater van Oost of West is maar een tamme onderneming vergeleken met jou, Deze immense velden, deze eindeloze rivieren, je bent even immens en eindeloos als zij, Deze furie van elementen, stromen, natuurkrachten, stuiptrekkingen van een onmiskenbaar vergaan, jij bent degene die er de baas of bazin van is, Baas of bazin op eigen gezag over natuur, elementen, pijn, passie, vergaan.
De ketenen vallen van je enkels, je ontdekt een voorgoed voorzien zijn, Oud of jong, man of vrouw, rauw, onontwikkeld, afgewezen door de rest, al wat jij bent neemt vorm aan, Geboorte, leven, dood, begrafenis leveren de juiste middelen, niets wordt verkwist, Door woede, tegenslagen, ambitie, onkunde, ergernis, baant wat jij bent zich een pad
To you
Whoever you are, I fear you are walking the walks of dreams, I fear these supposed realities are to melt from under your feet and hands, Even now your features, joys, speech, house, trade, manners, troubles, follies, costume, crimes, dissipate away from you, Your true soul and body appear before me, They stand forth out of affairs, out of commerce, shops, work, farms, clothes, the house, buying, selling, eating, drinking, suffering, dying.
Whoever you are, now I place my hand upon you, that you be my poem, I whisper with my lips close to your ear, I have loved many women and men, but I love none better than you.
O I have been dilatory and dumb, I should have made my way straight to you long ago, I should have blabb’d nothing but you, I should have chanted nothing but you.
I will leave all and come and make the hymns of you, None has understood you, but I understand you, None has done justice to you, you have not done justice to yourself, None but has found you imperfect, I only find no imperfection in you, None but would subordinate you, I only am he who will never consent to subordinate you, I only am he who places over you no master, owner, better, God, beyond what waits intrinsically in yourself.
Painters have painted their swarming groups and the centre-figure of all, From the head of the centre-figure spreading a nimbus of gold-color’d light, But I paint myriads of heads, but paint no head without its nimbus of gold-color’d light, From my hand from the brain of every man and woman it streams, effulgently flowing forever.
O I could sing such grandeurs and glories about you! You have not known what you are, you have slumber’d upon yourself all your life, Your eyelids have been the same as closed most of the time, What you have done returns already in mockeries, (Your thrift, knowledge, prayers, if they do not return in mockeries, what is their return?)
The mockeries are not you, Underneath them and within them I see you lurk, I pursue you where none else has pursued you, Silence, the desk, the flippant expression, the night, the accustom’d routine, if these conceal you from others or from yourself, they do not conceal you from me, The shaved face, the unsteady eye, the impure complexion, if these balk others they do not balk me, The pert apparel, the deform’d attitude, drunkenness, greed, premature death, all these I part aside.
There is no endowment in man or woman that is not tallied in you, There is no virtue, no beauty in man or woman, but as good is in you, No pluck, no endurance in others, but as good is in you, No pleasure waiting for others, but an equal pleasure waits for you.
As for me, I give nothing to any one except I give the like carefully to you, I sing the songs of the glory of none, not God, sooner than I sing the songs of the glory of you.
Whoever you are! claim your own at any hazard! These shows of the East and West are tame compared to you, These immense meadows, these interminable rivers, you are immense and interminable as they,
These furies, elements, storms, motions of Nature, throes of apparent dissolution, you are he or she who is master or mistress over them, Master or mistress in your own right over Nature, elements, pain, passion, dissolution.
The hopples fall from your ankles, you find an unfailing sufficiency, Old or young, male or female, rude, low, rejected by the rest, whatever you are promulges itself, Through birth, life, death, burial, the means are provided, nothing is scanted, Through angers, losses, ambition, ignorance, ennui, what you are picks its way.
Tekst: Whitman, Walt: Complete Poetry and Collected Prose. Washington 1982, p. 375 Foto: Wikipedia
